Door de verkopers van contactlenzen wordt al een langere tijd aan bijziende lensdragers aangeboden om met één oog een veel lagere sterkte te gaan dragen; met als reden dat ze dan ‘gewoon kunnen lezen’.
De verkopers die dat aanbieden zouden ook een leesglas kunnen aanbieden zoals eeuwen geleden een ”chique lorgnet” gedragen werd door adelijke heren. Daarmee geven ze dan de drager een keuze om snel te kunnen afwisselen, want even verbaasd kijken en hop daar bengelt het lorgnet aan het meegeleverde koordje. Afdoende voor iemand die weinig leest en het bespaart een tweede glaasje. En de rest van de dag heb je gewoon het gebruik van de twee ogen zoals ze het beste functioneren.
Het is helaas een heel ander verhaal als de drager van contactlenzen de hele dag en vele maanden achtereen of nog langer die afwijkende lenskeuze blijft dragen. Het verstoord de samenwerking tussen de ogen en het verstoord de normale werking van het ruimtelijk zien en het verstoord de van aanleg samenwerkende hersenhelften.
ALS een mens minder goed zicht heeft, dan is de normale gang van zaken bij onderzoek door een oogmeetkundige en orthoptist: altijd optimale beeldkwaliteit verzorgen voor beide ogen op de normafstand en vervolgens zonodig met een optisch prisma of vergrotende werking in een glas de kans op samenwerking verzorgen en blijvend ondersteunen.
Het bewust moedwillig nadelig verstoren van die samenwerking is niet conform de kennis in oogheelkunde en neurologie.
